BEN SANA YAKIŞMIYORUM

Adının anlamı teninin kokusuydu.
Biraz rüzgar biraz da güneş kokuyordu saçların.
Ve gözlerin senin için büyüttüğüm umutlar kadar parlaktı.
Senin nefes alışın benim nefes alışımdı sanki.
Yaşamak daha bir güzel görünüyordu sana baktıkça.
Ve hayalin bile beni sen yapmaya yetiyordu.
Sen farkında olmasan da,
Üşüyen kalbim ellerinde ısınıyordu.
Geceyi titrettikçe dudaklarından çıkan kelimeler.
Dudaklarıma bir dem ıslaklık katıyordu.
Soğuk ve karanlık düşünceler örümcek ağına takılıyor.
Hüzün ve hasret gün batımı rengi kurşunlanıyordu.
Ağlamak bile şarkılıydı seni düşündükçe.
Gözyaşlarım toprak kadar kuru, ateş kadar yakıcıydı.
Bir de sevgiler katdığım zaman;
Gözlerimde kan kokan bir bakış oluşuyordu.
Yorulan melekler bile sana bakarak dinleniyordu.
Belkide bütün melekler senden ilham alıyordu.
Anlamsız bir nefes daha çektikçe içime.
Candan vazgeçmek mantıklı bir hale geliyordu.
Zaten sensiz olmayan mantığım,
Özgürleşmeye çalıştıkça sana esir oluyordu.
Ve beynim seni çağırıyordu her gün.
Sen gelmedikçe de isyanın pençesinde parçalanıyordu.
Zaten kalbim çaresi olmayan bir hastalığa yakalanmıştı.
Kısaca bu hastalığa aşk deniliyordu.
Yarınımı, bu günümü harcayan da buydu;
Benim sana olan aşkımdı…

Belki senin için küçük bir mum aleviydi.
Ama bu alev benim güneşimin parçasıydı.
Sevdan o kadar yakmıştı ki beni.
Yağan yağmurlar bile söndüremiyordu bedenimi.
Masalsı bir aşk yaşamak isterken seninle,
sen benim için masal olmuştun artık.
Başka bir kalpte kalbin, kalbinde de başka bir kalp vardı.
Bense başıboş yürüyordum tükenmiş kalbimle.
Ellerimden tutan anılar ismini anıyordu.
Tabularım da yıkılmıştı zaten.

Oysa sen benim baharımdın.
Bu baharda yosun tutmuştum ben.
Neler yaptım senden kopmak için ama
Bir türlü sökemedim içimden seni
Çıkmaz sokaklarda kaybolmuştum sanki.
Sessizce isyan ediyordum alın yazıma.
Niye seni bana yazmadı diye küfrediyordum.
çok canım yanıyordu, dayanamıyordum, acıyordum.
Şimdi düşünüyorum ve anlamaya çalışıyorum.
Galiba ben sana hiç yakışmıyorum.